Kim sorar hâtırı hep câme vü destârın arar | Nâbî

Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilün

Kim sorar hâtırı hep câme vü destârın arar
Halk âyînelerin şimdi sadef-kârın arar

Hâlini soranlar elbise ile sarığına ilgi gösterirler. Bu zamanda halk aynaların bile sadef kakmalısını aramaktadır.

Aramaz kimse ma’ânî vü nikatın kütübün
Nakş-ı ser-levha vü dîbâçe-i halkârın arar

Hiç kimse kitaplardaki anlam ve ince nüktelere dikkat etmez. Herkes başlıktaki süsleme ile önsözdeki tezhibe bakar.

Olsalar reng ile bu kasr-ı havâsa mihman
Birisi kûşe sorar biri hevâdârın arar

Bir hile ile bu saygın köşke misafir olsalar, birisi köşe sorar, birisi havalı bir yer arar.

Hüner ol mertebe kâsid ki gezip kûy-be-kûy
Der-be-der köhne semer gibi harîdârın arar

Hüner, o kadar aranmaz oldu ki, mahalle mahalle gezip, âdeta kapı kapı müşteri aranan eski bir semer derecesine düştü.

Nice mümkin kala ferdâda dahı ferd ü garîb
Nâbiyâ kim ki bu ‘âlemde bu gün yarın arar

Ey Nâbî, bu âlemde bugün yarını (yarini, sevgilisini) arayan kimsenin yarınlarda tek başına kalması mümkün değildir.

Nâbî