Osmanlı Türkçesinde Türkçe Eklerin Yazılışı 1

Çokluk Eki

lar, ler  – لر

Yapım Ekleri:

lık, luk – لق [ek ünlüsü hiçbir zaman yazılmaz.]

lik, lük – لك [ek ünlüsü hiçbir zaman yazılmaz.]

cı, ci, cu, cü, çı, çü, çi, çü – جى

lı, li – لى, لو [Saygı bildiren sözlerde eski şeklin imlâsı sürdürülür: devletlü دولتلو , saâdetlü سعادتلو, izzetlü عزّ تلو]

sız, siz – سز

ki – كى

ca, ce – جه

cık, cuk, çık, çuk – جق

cik, cük, çik, çük – جك

cağız – جغز

ceğiz – جكز

ıncı, inci, uncu, üncü – نجى [Ek yardımcı ünlüsü yazılmaz.]

mak –  مق [Ünlüyle başlayan ek alınca مق eki مغ şeklinde yazılır.]

mek – مك

ma, me – مه [Bu ekten sonra iyelik eki gelirse ek sadece م harfiyle yazılır.]

ıcı, ici, ucu, ücü – ېجى

la, – ﻻ

le – له

laş – ﻻش

leş – لش

lan – ﻻن

len – لن

Fiil Yapım Ekleri

dır, dir – در [Fiilden fiil yapan yapım eki.] [Bu ek kimi metinlerde دير şeklinde de yazılabilmektedir.]

ış, iş – ېش [İşteşlik yapan yapım eki.]

uş – وش [İşteşlik yapan yapım eki.]

ş – ش [İşteşlik yapan yapım eki.]

Okuduğunuz yazıyı aşağıdan bilgisayarınıza indirebilirsiniz.