Parnasizm (Betimselcilik), 1860 yılında Fransa’da romantizm akımına tepki olarak ortaya çıkmıştır.
Parnasizm, realizmin şiirdeki adıdır.
Gerçekçiliğin şiire yansımasıdır. Sanat için sanat görüşü benimsenmiştir. Şair kuyumcu titizliğiyle çalışır. Şekil çok önemlidir. Dış dünyayı nesnel bir bakışla anlatır. Şiirde ölçü, kafiye ve ses uyumu çok önemlidir. Bu özelliği Parnasizmi Sembolizm’den farklı kılar. Şiiri, ışık, gölge, renk ve çizgilerle sağlamayı düşünürler. Uzak ve yabancı ülkelerin efsanelerinden yararlanırlar. Şairler şiirlerinde kişiliklerini gizlemişlerdir.
Parnasizmin önemli temsilcileri
- Tevfik Fikret
- Yahya Kemal Beyatlı
- François Coppee
- Banville
- Heredia
