Uçurtmamı rüzgâr yırttı dostlarım!
Gelin duvağından kopan bir rüzgâr…
Bu rüzgâr yüzünden bulutlar yarım;
Bu rüzgâr yüzünden bana olanlar…
O ceviz dalları, o asma, o dut,
Gül gül, mektup mektup büyüyen umut…
Yangından yangına arda kalmış tut.
Muhabbet sürermiş bir rüzgâr kadar.
(1951)
Sezai Karakoç
Kafiye noktasında zayıflık vardır ama sesi yakalamıştır. Belirgin bir ruh halini ortaya koyar. İlk şiirlerinden biridir, çocukluk anıları vardır. Rüzgarın uçurtmayı yırtması güzel şeylerin geride kaldığını işaret eder.