Bahr-i ıska düşdün ey dil lezzeti canı unut ▪ Fuzûlî

Fâ’ilâtün / Fâ’ilâtün / Fâ’ilâtün / Fâ’ilün

Bahr-i ıska düşdün ey dil lezzeti canı unut
Baliğ oldun gel rahimden içdüğün kanı unut

Ey gönül! Aşk denizine düştün canın tatlı olduğunu unut. Ar­tık yetişkin oldun ana rahminden içtiğin kanı unut.

Virdi rıhletden haber mûy-ı sefîd ü rûy-ı zerd
Çihre-i handâım vü zülf-i perişanı unut

Ak saç ile sarı yüz öbür dünyaya göçmekten haber verdi. Sev­gilinin gülen yüzünü ve perişan saçım unut.

Çek nedâmetden göğe dûd-ı dili tök kanlu yaş
Serv-i nâzı terk kıl gül-berg-i handanı unut

Pişmanlıktan yanan gönül ateşinin dumanım göğe çıkar, kanlı gözyaşı dök. Naz servisini ve gülen gül yaprağım unut.

Gör ganimet fakr mülkinde gedâhk şivesin
İ’tibâr-ı mansıb u dergâh-ı sultam unut

Fakirlik ülkesinde yoksulluk içinde yaşamayı ganimet bil. Sulfatanın sarayım ve mevki itibarım unut.

Çekme âlem kaydım ey ser-bülend-i kayd olan
Saltanat tahtına irdün bend ü zindanı unut

Ey fakirlikle başı yüksekte olan mutlu kişi! Dünya bağım (zevk ve nimetler) bırak, onun için tasalanma. Saltanat tahtına eriştin bendi (zincirle bağlanma) ve zindanı unut

Ma’siyet dersin yeter tekrar kıl dönder varak
Özge harfin meşkin it evvelki unvanı unut

Günah dersini tekrarladığm yeter, sahifeyi çevir. Başka harf öğrenmeye çalış, evvelki unvanı unut.

Levh-i hatır sûret-i canana kıl âyîne-dâr
Anı yâd it her ne kim yâdunda var anı unut

Gönül sayfanı ayna gibi sevgilinin yüzüne tut, yalnız onu an. Belleğinde her ne varsa unut.

Ey Fuzûlî çek melâmet reh-güzâımdan kadem
Lahza lahza çekdügün bî-hûde efgânı unut

Ey Fuzûli! Halkın ayıplama yolundan ayağını çek. Zaman zaman boş yere ettiğin feryad ve figanı unut.