Dâd-hâh-ı vuslat olsam baht düşmendür bana | Nâ’ilî

31 Aralık 2015 Gazel Yorum Yap 1,062 Kez Okundu

Dâd-ḫâh-ı vuṣlat olsam baḫt düşmendür baňa

Deşt-peymâ-yı ġam olsam âh rehzendür baňa

Kavuşmak için adaletini istesem baht bana düşmanlık eder. Gam çölünü aşmağa uğraşsam ah yolumu keser.

Olmadı mümkin kemend-i zülf-i yâre dest-res

Tengnây-ı dehr gûyâ çâh-ı Bîjendür baňa

Sevgilinin saçının kemendine erişmek mümkün olmadı. Bu dünya hapishanesi Bîjen’in hapsedildiği kuyu gibidir.

Mest-i güstâḥ-ı elestüm müdde’â maḥşerde de

Bâde-i ṣâfu cevân-ı pâk-dâmendür baňa

Ben elest meclisinden beri küstah bir sarhoşum. Mahşerde de istediğim saf şarapla, iffetli sevgilidir.

Bü’l- ‘aceb nâkâm-ı aşkım nerm dil maḥbûblar

Mûm iken aġyara baķsam seng ü âhendür baňa

Aşkta mutsuz, garip bir aşığım yumuşak gönüllü güzeller başkalarına mum iken bana taş ve demirdirler.

Ṭavķ-ı zencîr-i rızâ ber-gerdenim ey Nâ’ilî

Bu kuhen dârü’ş-şifâ mâdâm meskendir baňa

Ey Nâ’ilî, bu eski kumarhane madem ki benim meskenimdir. O halde razılık zincirinin halkasını boynuma takarım.