Dilin Tanımı ve Özellikleri Hakkında Kısa Bilgiler
Dil, insanlar arasında anlaşmayı sağlayan tabii bir vasıta, kendisine mahsus konuları olan ve ancak bu konular çerçevesinde gelişen canlı bir varlık, temeli bilinmeyen zamanlarda atılmış bir gizli anlaşmalar zinciri, seslerden örülmüş içtimai bir müessesedir.
Lehçe: Dilin, bilinmeyen zamanlarda ayrılmış kollarıdır. Çuvaşça ve Yakutça Türkçenin lehçeleridir.
Türkçe ise Ana Altaycanın lehçesidir.
Lehçeler arasındaki farklar; ses, biçim ve kelime hazinesi gibidir.
Söz dizimi de lehçeler arası fark olabilir.
Şive: Dilin bilinen tarihler arasında ayrılmış kollarıdır.
Örneğin Kırgız Türkçesi veya Tatarca, Türkçenin şiveleridir
Farklar, ses bilgisi ve şekil bilgisi üzerindedir. Ek ve kelime farkı yoktur.
Ağız: Bir dilin konuşulduğu alandaki bölgeler arası farktır.
Konya ağzı, Erzurum ağzı vs.
Ülkemizin resmi dili “İstanbul Ağzı”dır.
Ağızlar arası fark ses bilgisiyle sınırlıdır.
Biçim farkı yoktur.
Yazı Dili: Edebî dil, resmî dil, ölçümlü dil gibi tanımlar da kullanılır. Yazıda kullanılan dildir.
Versiyonları:
Standart (Ölçümlü) Dil: Bir dilin ağızları içerisinden bir tanesidir.
Resmî Dil: Devletin kabul ettiği dildir. Resmî yazışmalarda kullanılır.
Edebî Dil: Edebiyat ve sanatta kullanılan dildir.
Kültür Dili: Belli bir topluluğun yarattığı dildir.
Terim (Bilim Dili): Belli bir bilim dalı çalışanları tarafından kullanılan dildir.
Argo Dil: Herhangi bir topluluğun, müstehcen kelimelerle örülü dilidir.
İdyolet: Kişi hakkına bilgi edinilebilen tek kişilik bir dildir.
Lingua Franka: Kabaca ortak anlaşma dilidir. Bir arada yaşamak zorunda kalan halkların ortak dili olarak kabul edilir.
TÜRKÇE; Türkçe, Ana Altay dilinden türemiştir. Ana Altay dili 8000 yıl önce parçalanmıştır. Dolayısıyla Türkçe 8000 yıllık bir dildir.
