Geldi eyyâm-ı bahar hûblar çıkar seyrana âh
Ben de olsam eylesem yanında yana yana âh
Bağ-ı aşkın bülbülü hüsnün temaşa etmeye
Galiba fasl-ı bahar oldu gelir efgâna âh
Neyleyim âh etmeyim şimdengeri ey gonca fem
Vurdu tığ u hançeri hicri erişti cana âh
Sen değil misin benim aklım alan mecnûn eden
Ömrüme sensin sebep âh gözleri mestâne âh
Anladırdım derdimi bir bir ser-i köyünde ben
Reh-güzârım düşse ey âfet eğer o yana âh
Yarabbi! Senden budur naz u niyazım dembedem
Gayri âşık düşmesin ben düştüğüm hicrana âh
Nûrî bilmem ki neden âh ile rüsvay olduğun
Var mı ben tek eyleyen dehr içre bir divâne âh
Tokatlı Âşık Nûrî
Onay, Ahmet Talat (1933). Âşık Tokatlı Nûr. Çankırı: yyy. 108.