Elif Allah üç harfdir noktası bir candadır
Her biri neye işâret bilmeyen gümândadır
Be bir nokta iki harf ile dü cihâna hükm ider
Heyy ü bâkidir bilenler nokta-i be kandedir
Te tevekkül kıl Hüdâ’ya gel beri ey âşıkân
Sırr-ı lâ-yüfnâyı oku Hakk’ı insandadır
Se süreyyâ ve serâya cân-ı Hak’dan bak bu dem
Hızr ile hem-dem olupdur çeşme-i hayvândadır
Cim cemâl-i Rabbü’l-izzet vech-i bâki lem-yezel
Ârifin gönlüne gir gör kim hedefi şândadır
Ha hakîkat güneşi nûr-i Muhammed Mustafâ
Dost cemâlinden göründü delili Fürkan’dadır
Hı haberdar ol Ali’den gezme halkı arayu
Ol vücudundan haber bil cismin içre candadır
Dal didi Resûl Hadîce ismine çün Kibriyâ
Bu remzi bilen ârif-i cân mekteb-i irfândadır
Zel zikr iden Fâtıma vechinde yedi âyeti
Arifü’r-Rabb oldu küfrü dâimâ imândadır
Re rahmet uman Hasan Hulkî Rızâ’nın aşkına
Zehr-i aşkı nûş ider dâim seri meydandadır
Ze zebânda söylenen cümle gönüllerde geçen
Bil Hüseyn-i Kerbelâ’yı rûh ile revandadır
Sin saâdet tâcını örtdi özini bende kılan
Zeynel Âbidîn işiginde lütf ile ihsandadır
Şin şâh-ı âlem Muhammed Bâkır’da eyle niyâz
Rehberi aşk-ı Hüdâ’dır gevher içre kândadır
Sat sıdk ile Ca’fer’e gel çekme gam dünyâ içün
Kasımü’l-erzâktır âlem hükmüne fermandadır
Dat dalâlet râhına basmaz cihânda bir kadem
Kâzım’a beli diyenler ahd ile peymandadır
Tı tarîk-i evliyâda Mûsâ Rızâ’ya yiten
Yedi tamudan ırak bihişt içre cinândadır
Zı zâhir gören Muhammed Takî yüzün böyle der
Kaşı ve kirpiği zülf-i dilber dü mükemmel candadır
Ayn Aliyyu’n Nakî’ye belî diyen rûz-i elest
Fahr-i fenaya irişür hâk ile yeksandadır
Gayn gafil olma gözün aç Askerî’ye asker ol
Dost olan dostu yolundan cân verir kurbândadır
Fe fenâ mülkinde özün Mehdî’ye irgör velî
Zerreyi şemse yitüren sırr ile Sübhândadır
Kaf kıyâmet günü geldi çalınur sûr işbu dem
Şendedir nefha-i îsâ dem ile devrândadır
Kef kelâmullâh cemâlin kaşların mihrâbı-çün
Kıblegâh-ı her dü âlem vasfı bil Kur’ândadır
Lâm lebin cür’asından mest olup âşıkların
Cennet içinden cemâl-i Hak ile seyrândadır
Mim muhibb-i hânedâna sıdk ile bel bağlayan
Katresiyle bahr-i aşkta mevc ile ummândadır
Nun nübüvvet mührünü bul al velâyetten haber
Gel Hak’ı âdemden ara sınma kim hayvandadır
Vav vücûd iklimini gez bil hakikat sırrını
Yedi iklim çâr köşeye hükm iden gör handadır
He hüve hayye’l-lezî hem lâ-yemût ma’nâsını
Bilenin Mansur tek boynı urgandadır
Lâm-elif ile terkibine şeş hurûf bir noktadır
Sûretin Seb’a’l-mesânî defter-i Rahman’dadır
Ye yüzün İnnâfetahnâ gözlerin Nün ve’l-kalem
Noksânî nûr-ı Hüdâ’yı bil cismin içre cândadır
Noksânî
Elçin, Şükrü (1997). Halk Edebiyatı Araştırmaları-1. Ankara: Akçağ Yay. 374-376.