Ey sabâ var söyle derdim yâre Allâh aşkına
Çâreler kılsın dil-i nâçâre Allâh aşkına
Ben fakîri hatt-ı devletten ihrâc etmesin
Arz-ı hâlim böyle ver hünkâre Allâh aşkına
Cevr oduyla yandırıp üftâdesin leyl ü nehâr
Kılmasın mihr ü vefa ağyâre Allâh aşkına
Bunca demdir derd-mend-i tâlib-i dîdârıyam
Lutf edip gezdirmesin âvâre Allâh aşkına
Bülbül-i zârım velî düştüm vatanımdan cüdâ
Nağme-i zârım yetir gülzâre Allâh aşkına
Al götür nağmem yetir sadık sorarsa halimi
Sen de söyle ol perî ruhsâre Allâh aşkına
Ol cihan yek-tanesi Emrah anın divanesi
Böyle vasfet halim ol dildâre Allâh aşkına
Erzurumlu Emrah
Mehmed Abdülaziz (Hzl.) (1332). Divan-ı Emrah. İstanbul: yyy. 50.