Bulunmaz menendi bu cihan içre
Nazenin hubların şahı İstanbul.
Söylenir daima şairan içre,
Vermiştir dünyaya şanın İstanbul.
Gök kubbe altında misli nadiridir,
Marifet ilminde ehl-i mahirdir.
Ararsan kuş südü anda hazırdır,
Bil mürde dillerin canı İstanbul.
Gayetle güzeldir hub-u zamanı,
Arabi, farisi, türki lisanı.
Mevcuttur içinde hur ü gılmanı,
Demişler: Cennet-i sani İstanbul.
İçinde ârif-i billâhı çoktur,
Mâmurdur cümlesi gözleri toktur,
Devretsen cihanı naziri yoktur,
Bil, rub’-u meskûnun hanı İstanbul.
Söylenir dillerde daima namı,
Yedi kral içer aşkına camı,
Müjdesine vermem billâhi şamı,
Kani Mısır, Bağdad, kani İstanbul!
Her yanı bahçeli sümbüllü bağlar,
Aşkıyle sineme urmuşum dağlar.
Âşık Abdi gibi gurbette ağlar,
Yanarlar cezbetse anı İstanbul.
Âşık Abdî
Kocatürk, Vasfi Mahir (1963). Saz Şiiri Antolojisi, Ankara: Ayyıldız Matbaası. 239-240.