Karşımda salınan yeşil meleğim,
Yazık benim sana düşen gönlüme!
Yalvarı yalvarı geçmez dileğim,
Yazık benim sana düşen gönlüme…
Salını salını gelir geçersin,
Hüma kuşu gibi yüksek uçarsın,
Evvel biliş idin şimdi kaçarsın,
Yazık benim sana düşen gönlüme.
Güzelim, bir demir cavşan imişsin,
Ne bağrı katısın, taştan imişsin,
Ben dost sanır idim düşman imişsin,
Yazık benim sana düşen gönlüme.
Dileğim budur kim çatam pirlere,
Hu deyu çağıram gerçek erlere.
Ömrüm geçti gitti hayıf yerlere…
Yazık benim sana düşen gönlüme!
Benim bir hercayi yârim var imiş,
Ben bilmezdim eller ile yâr imiş,
Dahi benden gayri sever var imiş,
Yazık benim sana düşen gönlüme.
Hocamoğlu gideyürür düşüne,
Karakuşlar konsun benim leşime,
Korktuğum işler hep geldi başıma,
Yazık benim sana düşen gönlüme!..
Hocaoğlu
Kocatürk, Vasfi Mahir (1963). Saz Şiiri Antolojisi. Ankara: Ayyıldız Matbaası. 200.