Mâ’i Deniz | Tevfik Fikret
25 Kasım 2014
Şiirler
20,749 Kez Okundu
Feilâtun / Feilâtun / Feilâtun / Feilun
Sâf ü râkit… Hani akşamki tegayyür heyecân?
Saf ve durgun… Hani akşamki coşku heyecan?
Bir çocuk rûhu kadar pür-nisyân,
Bir çocuk ruhu kadar her şeyi unutan,
Bir çocuk rûhu kadar şimdi münevver, lekesiz,
Bir çocuk ruhu kadar şimdi parlak, lekesiz,
Uyuyor mâi deniz…
Uyuyor mavi deniz…
Ben bütün bir gecelik cûş-i ahzânımla,
Ben bütün bir gecelik hüzünlerimin çoşkunluğuyla,
O hayâlât-ı pêrişânımla
O perişan hayallerimle
Müteşekk’, lâim,
Şikayetçi, dargın,
Karşıdan safvet-i mahmûrunu seyretmedeyim…
Karşıdan mahmur saflığını seyretmedeyim…
Yok, bulandırmasın âlûde-i zulmet bu nazar,
Yok, bulandırmasın, karanlıklar çöktüren bakışım,
Rûh-i mâsûmunu, ey mâi deniz…
Senin masum ruhunu, ey mavi deniz…
Âh, lâkin ne zarar!
Ah, eğer zararı yoksa!
Ben bu gözlerle mükedder, âciz,
Ben kederli ve aciz, bu gözlerle,
Sana baktıkça teselli bulurum, aldanırım;
Sana baktıkça teselli bulurum, aldanırım;
Mâi bir göz elem-i kalbime ağlar sanırım.
Mavi bir göz kalbimdeki elemlere ağlar sanırım.
Tevfik FİKRET
